Historia

Historia klubu JKS Czarni 1910 Jasło

Według wielu dostępnych źródeł, kolebką podkarpackiej piłki nożnej było Jasło. W 1909 roku w rezultacie aktywnej działalności mieszkańców miasta utworzone zostały dwie drużyny piłkarskie „Korona” i „Jedność”. Rozgrywały między sobą mecze na placu targowym zwanym „Gzecyrką”, przyciągając liczne rzesze sympatyków tej dyscypliny sportu.

W 1910 roku dzięki staraniom wiceprezesa znanego wówczas klubu Czarni Lwów, Stanisława Adamskiego powstał w Jaśle pierwszy na Podkarpaciu klub sportowy, noszący nazwę Jasielski Klub Sportowy „Czarni”. Klub powstał w wyniku połączenia dotychczasowych dwóch jasielskich klubów „Korona” oraz „Jedność”. Pierwszym prezesem został Stanisław Adamski, który piastował tę funkcję aż do wybuchu pierwszej wojny światowej. Klub grupował w swoich szeregach inteligencję, ale także młodzież robotniczą i akademicką. Prezes Stanisław Adamski swoją pracę w klubie wzorował na swoim macierzystym klubie Czarni Lwów, który w tym czasie znany był nie tylko w Galicji.

MZKS Czarni Jasło, sezon 1977-78

Latem 1911 roku, Czarni rozgrywali swoje pierwsze mecze m.in. z Gorlicami (4:2) oraz Pogonią Tarnów (3:3). 11 października 1911 roku doszło w Jaśle do długo wyczekiwanego spotkania jasielskiego JKS-u z zespołem Czarnych Lwów. Piłkarze z Lwowa jak przystało na profesorów futbolu pokazali licznie zgromadzonej publiczności zasady wzorowej gry w piłkę nożną, wygrywając to spotkanie 12:0.

W 1912 roku na placu targowym nad rzeką Jasiołką zwanym „Gzecyrka” – gdzie Czarni rozgrywali swoje mecze – wybudowano drewnianą szatnię, oraz przystań kajakową. W tym okresie liczba członków klubu wzrosła do 100 osób. Na przestrzeni 1913 roku Czarni rozgrywali kolejne mecze z takimi drużynami jak: Pogoń Tarnów (5:1 i 8:2), Resovia Rzeszów (1:4), oraz Stal Sanok (8:1 i 13:1).

Po zakończeniu działań wojennych w 1915 roku, nowym prezesem klubu został znany działacz Jakub Kózka, którego zadaniem w pierwszej kolejności było doprowadzenie do odbudowy drużyny oraz naprawy zdewastowanego boiska. 14 lipca 1918 roku w Jaśle, Wisła Kraków wygrała z Czarnymi 4:0, w pierwszym meczu od wybuchu wojny. Ponadto w tym roku Czarni rozgrywali spotkania z Cracovią Kraków (4:1), Pogonią Tarnów (5:0), Polonią Przemyśl (2:0), Sanokiem (4:0), oraz Jarosławiem (7:0 i 6:2).

W 1919 roku zespół Czarnych Jasło ponownie spotkał się z utytułowanym zespołem Czarnych Lwów, remisując już tym razem 2:2. Skład jasielskiego zespołu z tego spotkania: Sennik – Kotlarski, Gozdecki, Szopa, Mąciwoda, Blida, Minnicki, Marosz, Bartoniczek, Sprinter. W tym również roku nowym prezesem klubu został dr Rybowski, a klub utrzymywał się ze składek swoich członków oraz dotacji od jasielskich kupców i rzemieślników.

W 1924 roku na czele zarządu Czarnych stanął Józef Schonborn, a zespół w dalszym ciągu rozgrywał szereg spotkań towarzyskich i mistrzowskich, m.in. z lokalnymi rywalami Makkabii i Polonią. Czarni w tamtym okresie byli dość znanym zespołem w regionie, m.in. do Jasła przyjeżdżali na treningi piłkarze drużyny powstałej przy Rafinerii Nafty w Jedliczu, którzy nie mieli własnego boiska. W 1927 roku utworzona została liga, a zespół Czarni Jasło znalazł się w klasie B, gdzie ze zmiennym szczęściem rywalizował do wybuchu wojny. W 1930 roku jasielski zespół był najbliżej awansu do wyższej klasy, gdzie w decydującym o awansie meczu, uległ drużynie Jutrzenki Tarnów.

W kolejnych latach 1935-1938 Czarni zajmowali odpowiednio IV, V, IV i VI miejsce w tabeli ligowej. Skład drużyny z tego okresu:Drabik, Sokołowski, Romańczuk, Z. Krementowski, J. Krementowski, Styczyński, Gach, Juszczyk, Madej, Brożyna, Ząbek.

Czarni Jasło, drużyna sportowa z lat 60-tych

W 1928 roku Rada Miejska podjęła uchwałę, o budowie stadionu sportowego przy ulicy Śniadeckich tuż obok Huty Szkła. Przy budowie stadionu pracowali bezrobotni, jak również zawodnicy drużyny Czarnych. Pracami kierował inż. Macudziński, który do dziś posiada na obiekcie przy Śniadeckich pamiątkowy postument. Klub otrzymał również lokal w Izbie Rzemieślniczej przy ul. Piotra Skargi, gdzie mieściło się biuro klubu.

W 1933 roku Czarni Jasło nawiązali pierwsze kontakty z zagraniczną drużyną z Bardejova. Na Słowacji Czarni przegrali 1:5, ale w rewanżu na własnym boisku pokonali Słowaków 4:0. W tym również roku nowym prezesem klubu został dr Stanisław Pacześniak, który pełnił tę funkcję do 1936 roku, kiedy to nowym prezesem został Stefan Kiełbasa. Dynamiczny rozwój jasielskiego klubu przerwał wybuch II wojny światowej. Sprzęt klubowy zmagazynowano u prezesa Kiełbasy przy ul. Basztowej, skąd Niemcy zrabowali go i przekazali jednej ze swych drużyn.

W 1941 roku na stadionie w Jaśle przy Śniadeckich, stacjonowała niemiecka dywizja pancerna, a w 1944 roku stadion służył jako miejsce zborne ludzi z łapanek. W Jaśle w czasie okupacji od przypadku do przypadku rozgrywano w konspiracji mecze piłkarskie na placu tzw. „Kamieńcu” nad rzeką Wisłoką. W czasie palenia miasta przez Niemców, zniszczeniu uległy prawie wszystkie dokumenty i pamiątki Jasielskiego Klubu Sportowego Czarni.

Po wyzwoleniu państwa, Czarni wznowili swoją działalność latem 1945 roku. Prezesem został na krótko Kmiecik, którego już w marcu następnego roku zastąpił wybrany przez Walne Zebranie Andrzej Szwaja. Nowy zarząd zakupił dla zawodników nowe stroje w barwach: czarne getry, czarne spodenki oraz koszulki w pionowe biało-czarne pasy z emblematem „JKS Czarni”.

Pierwszy powojenny mecz Czarni Jasło rozegrali 7 kwietnia 1946 roku z KS TUR „Naprzód” Jasło. We wrześniu prezesurę w klubie objął Watra Przewłocki i piastował tę funkcję do marca 1947 roku. Następnym prezesem klubu był Tadeusz Garbacik, który opracował statut klubu. Na pierwszym miejscu nowy zarząd postawił sobie naprawę zdewastowanego boiska i remont ogrodzenia stadionu.

JKS Czarni Jasło, 10 lipca 1934 r.

W 1949 roku doszło do połączenia Czarnych z klubem TUR „Naprzód” Jasło, działającym przy Rafinerii Nafty w Niegłowicach, a nowo powstały klub nosił nazwę „Związkowiec” Jasło. W sezonie 1950/1951 Związkowiec Jasło zmienił nazwę na Unia Jasło. W marcu 1951 roku odgórną decyzją, rozwiązano kluby sportowe, a w ich miejsce utworzono koła sportowe. Wiosną kolejnego roku powołano w Jaśle koło sportowe nr 776 „Spójnia”, którego przewodniczącym został A. Stój. W 1953 roku zmieniono system rozgrywek z jesień-wiosna, na wiosna-jesień. Grudzień 1954 roku to okres połączenia zrzeszeń sportowych „Spójni” i „Ogniwa” w nowe zrzeszenie pod nazwą „Sparta” Jasło, prezesem którego wybrano Stanisława Kamieńskiego.

W 1956 roku koło przyjęło z powrotem nazwę Czarni Jasło, a jesienią tego roku piłkarze po raz pierwszy wywalczyli awans do III ligi. Już w pierwszym meczu eliminacyjnym o wejście do III ligi, Czarni rozgromili Stal Kraśnik 8:2 po bramkach: Kalisza, Nazgowicza, Grochali, i jednej samobójczej. Skład Czarnych z tego pamiętnego meczu:Nocleg – Kalisz, Wojnarowicz, Frączek, Stadnicki, Karamon, Styczyński, Dzik, Nazgowicz, J. Krementowski, Grochala.

W roku 1957 Czarni połączyli się z zespołem Unia Krajowice i powstał klub JKS Czarni Jasło. Prezesem nowo powstałego klubu wybrany został Stanisław Piśmienny, a po raz pierwszy funkcję trenera objął Stanisław Janczura.

Czarni Jasło, rok 1933

Po dwóch sezonach gry w III lidze, w 1960 roku nastąpił spadek do A klasy. W tym samym czasie patronat nad jasielskim zespołem przejęły Zakłady Chemiczne „Gamrat”. W kolejnych latach prezesami klubu byli: Władysław Kantor oraz Roman Dolczewski, zaś klub przeżywał duży regres. W 1963 roku Czarni Jasło ponownie wywalczyli awans do III ligi, gdzie występowali nieprzerwanie przez 10 sezonów.

Rok 1966 to bardzo trudny okres w działalności klubu. Drużyna ze względu na remont boiska przy ulicy Śniadeckich, musiała rozgrywać swoje mecze na stadionie Nafty Jasło. Nowym prezesem klubu wybrano Jana Hepnera. W tym samym również roku, trzech czynnych zawodników oddelegowano na kurs instruktorów piłki nożnej. Byli to: Edward Nazgowicz, Aleksander Karamon i Tadeusz Frączek.

W latach 1970–1972 klub inwestuje w utrzymanie stadionu. Wykonywane są prace związane z remontem i modernizacją stadionu. W tamym okresie duży sukces odnosi drużyna juniorów Czarnych Jasło, prowadzona przez Anatola Nowosielskiego. Po wywalczeniu mistrzostwa województwa rzeszowskiego, zajmuje trzecie miejsce w rozgrywkach półfinałowych w Radomiu. Bramkarz drużyny Leszek Garbacik, zostaje powołany do szerokiej kadry reprezentacji Polski juniorów.

W 1972 roku prezesem klubu był Henryk Dybaś, a Czarni zmieniają nazwę na Zakładowy Klub Sportowy Czarni-Gamrat Jasło. Dwa lata później zostaje podjęta decyzja o połączeniu ZKS Czarni-Gamrat z ZKS Maraton Tarnowiec. Od stycznia 1975 roku, funkcjonuje w Jaśle Międzyzakładowy Klub Sportowy Jasło, czyli popularny później „MZKS”. Prezesem MZKS-u wybrano Tadeusza Turkiewicza, a nowym trenerem zostaje legenda polskiej piłki przedwojennej Michał Matyas – zawodnik Pogoni Lwów, Dynama Kijów, reprezentant Polski.

Okres ten jest jednym z lepszych okresów w dziejach klubu tak sportowych, jak i organizacyjno – finansowych. Skład zespołu Czarnych z tamtego okresu przedstawiał się następująco: Jan Niewodawski, Marian Dziobek – Roman Wójcik, Andrzej Bernacki, Janusz Chmiel, Andrzej Sokołowski, Eugeniusz Kuczera, Ryszard Szpak, Antoni Szpak, Jerzy Świdrak, Stanisław Gozdecki, Edward Gogosz, Eugeniusz Duda, Edward Zarzyka, Ryszard Konopka, Marian Hołowicki, Tadeusz Rojkowski, Adam Kozak, Franciszek Krzeszowski, Leszek Garbacik, Józef Maciaszek, Andrzej Rączka, Zbigniew Adamowicz, Ryszard Adamowicz, Marek Bukowski, Wacław Bukowski, Zdzisław Przystaś, Ryszard Tuleja, Ryszard Żuławski, Józef Goleń, Józef Rydarowicz.

W 1977 roku w jasielskim klubie następuje zmiana władz, prezesem zostaje wybrany Henryk Wojtal, a drużyna osiąga kolejny awans, tym razem do klasy międzywojewódzkiej. W 1979 roku następuje zmiana nazwy klubu na MZKS Czarni Jasło. W kolejnych latach zespół Czarnych notował kolejne awanse i spadki „do” i „z” III ligi w międzyczasie w 1980 roku prezesem zostaje Ireneusz Węgrzyn, a w 1984 roku Władysław Cetnarowicz.

Czarni Jasło, drużyna sportowa z lat 90-tych

W sezonie 1988/1989 Czarni Jasło po zajęciu pierwszego miejsca w klasie międzywojewódzkiej, musieli rozgrywać słynne już baraże o wejście do III ligi, gdzie nieznacznie ulegli w III rundzie Gwardii Białystok (1:1, 1:2). Jednak po roku, już bez przeszkód zespół Czarnych wywalczył kolejny już awans do III ligi.

W 1991 roku prezesurę w Czarnych objął Jan Zawiliński, a w październiku z rocznym poślizgiem obchodzono w klubie jubileusz 80–lecia. Wśród atrakcji tych obchodów był turniej piłkarski z udziałem Stali Mielec, Wisły Kraków, oraz Czarnych Jasło. W ekipach gości aż roiło się od znakomitych piłkarzy. W spotkaniu zorganizowanym w jasielskim JDK-u, kibice mogli sobie podyskutować o piłce m.in. z Kazimierzem Górskim, Grzegorzem Lato oraz Adamem Musiałem. Był to jeden z najlepiej zorganizowanych jubileuszy w jasielskim klubie.

Pierwsza połowa lat 90–tych to nieprzerwana gra przez pięć sezonów w rozgrywkach III ligi. Sezon 1993/94 to ostatni sezon gry w III lidze. W międzyczasie kolejnymi prezesami klubu byli: Tadeusz Rojkowski, oraz Tadeusz Baniak. W kolejnych latach zespół nie potrafi powrócić na III ligowe boiska, a koniec lat 90–tych to stąpanie po równi pochyłej, zakończone spadkiem do V ligi w sezonie 1998/1999.

W czerwcu 1999 roku na prezesa klubu zostaje wybrany Jerzy Węgrzyn, dzięki któremu następuje odrodzenie zespołu JKS Czarni 1910 Jasło z równoczesnym awansem do IV ligi, a następnie przez kolejne sezony walka o powrót do III ligi. Marzenia jasielskich kibiców o powrocie drużyny na trzecioligowe boiska spełniły się w 2012 r. Drużyna pod wodzą Roberta Hapa wygrała rozgrywki IV ligi podkarpackiej w sezonie 2011/2012 i po 18 latach przerwy uzyskała awans do III ligi.

Wykorzystane fotografie pochodzą z publicznej grupy Facebooka Stare Jasło